1A ty mów co należy na zdrową naukę. 2Starcy, aby byli trzeźwi, poważni, roztropni, zdrowi w wierze, w miłości, w cierpliwości.

3Także i stare niewiasty niech chodzą w ubiorze przystojnym, jako przystoi świętym; niech nie będą potwarliwe, nie kochające się w wielu wina, poczciwych rzeczy nauczające; 4Aby młodych pań rozumu uczyły, jakoby mężów swoich i dziatki miłować miały, 5A były roztropne, czyste, domu pilne, dobrotliwe, mężom swym poddane, aby słowo Boże nie było bluźnione.

6Młodzieńców także napominaj, aby byli trzeźwi; 7We wszystkiem samego siebie wystawiając za wzór dobrych uczynków, mając w nauce całość, powagę, 8Słowo zdrowe, nienaganione, aby ten, kto by się sprzeciwił, zawstydzić się musiał, nie mając nic, co by o was miał złego mówić.

9Sług nauczaj, aby byli poddani panom swoim, we wszystkiem się im podobając, nie odmawiając, 10W niczem nie oszukując, ale we wszystkiem wierność uprzejmą pokazując, aby naukę zbawiciela naszego, Boga, we wszystkiem zdobili.

11Albowiem okazała się łaska Boża, zbawienna wszystkim ludziom, 12Ćwicząca nas, abyśmy odrzekłszy się niepobożności i świeckich pożądliwości, trzeźwie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, 13Oczekując onej błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa; 14Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupił od wszelkiej nieprawości i oczyścił sobie samemu lud własny, gorliwie naśladujący dobrych uczynków.

15To mów i napominaj, i strofuj ze wszelką powagą; żaden tobą niechaj nie gardzi.